De gemeenschap in haar verantwoordelijkheid gezet.

Context:

De toenemende vergrijzing en de daarmee gepaard gaande groeiende kosten van zorg en andere gerelateerde zaken, dwingen ons maatschappelijk tot anders denken en handelen. De koek is op. Of beter de koek kan niet meer groeien. We moeten met minder mensen eigenlijk meer gaan opbrengen. Ook zijn er de laatste jaren door de “crisis” veel mensen buiten de maatschappelijke boot gevallen en ook die drukken op de budgetten. Maar, wat kunnen die mensen maatschappelijk eigenlijk nog bijdragen? Hoe houd je ze betrokken en hoe stimuleer je dit? Hoe gaan we generiek om met krappere budgetten en wat kan de burger hierin zelf bijdragen?

Deze onomkeerbare beweging heeft alles te maken met een maatschappelijk Change Management proces dat zijn weerga niet kent. Het is een ware paradigma verandering dat ook invloed zal hebben op het bestuurlijk landschap. In een tijd van bifurcatie* werken oude patronen niet meer. De centrale overheid heeft geen antwoorden op deze beweging anders dan de verantwoordelijkheid in de lagere overheden neer te leggen.

Hoe ga je als omgeving, die conformistisch gereguleerd ingesteld is, daarop anticiperen? Ben je een (late) volger of een (vroege) leider? Hoe is in termen van bestuurlijke visie rekening gehouden met dit fenomeen? Welke doelen en keuzes hangen hiermee samen?

Is iedereen het eens dat dit een strategisch thema van de hoogste orde en prioriteit is?   

In lijn met het bovenstaande is recentelijk de term participatiemaatschappij opgekomen en ook door ons Koninklijk Huis gebezigd. Maar wat is dat? Welk beeld heeft men daarbij? Wat vraagt dat van ons als burgers en als (locale) bestuurders?

*bifurcatie: periode welke zich kenmerkt door grote a-causale bewegingen, welke niet lineair oplosbaar zijn.

De opkomst van de participatiemaatschappij vraagt om meer verantwoordelijkheid van de burgers en hun betrokkenheid ten aanzien van maatschappelijke problemen. Je kunt immers de overheid niet voor alles laten opdraaien. Burgers daarentegen kunnen de ogen niet meer sluiten voor wat er in hun naaste omgeving gebeurt. De We-conomy gedachte is niet zomaar een themaatje, het is een sinds de jaren ‘60 vorige eeuw ingezette maatschappelijke beweging van IK (ego, macht, status en erkenning) naar WIJ denken. Van emotioneel denken (strijd en polariteiten) naar de mentale staat van onderlinge verbondenheid (bron: S. Covey, Harvard University), die leidt tot verbinden en contextueel overzicht hebben. Ook wetenschappelijk, in de Kwantumfysica, is de laatste tien jaar bewezen dat alles en iedereen verbonden is, maar acteren wij ook naar dat inzicht? Hoe komt het dat wij nog nimmer zo’n goede medische hulpverlening gehad hebben en toch zoveel zieke mensen? Waar gaat het dan maatschappelijk mank?    

De vraag is, hoe zet je als overheidsbestuurder, het om redenen van financiën en onderlinge verbondenheid noodzakelijke participatieproces, in gang? Hoe betrek je de burger hierin? Hoe creëer je draagvlak? Dit is een proces en geen project, het heeft wel een begin maar geen eindtijd. Wie trekt in de locale overheid dit proces als eindverantwoordelijke en op wie kan deze persoon dan operationeel steunen? Welke randvoorwaarden zijn onontbeerlijk? Wat willen we bereiken en binnen welke termijn? Zijn wij eigenlijk wel geëquipeerd om dit nieuwe te managen? Vanuit welke blinde vlek opereren wij? Wat hebben wij dan te leren? Wie zou ons daarbij kunnen helpen? Hebben zij dan HET referentiekader en de referenties om met ons dat proces teweeg te kunnen brengen?  

Visie: wij geloven dat gemeenschappen die vanuit een eenduidige intentie (lees: coherentie) in beweging komen, economisch en maatschappelijk het verschil kunnen maken. De moderne locale bestuurder weet hoe hij dat proces in gang kan zetten en bestendig kan managen. In de locale bestuurderskringen gaat het veelmeer om afleren dan nieuw leren. Iedereen weet diep vanbinnen hoe het zou moeten. Die programmering hebben wij al bij de geboorte meegekregen.

Missie: wij beloven met onze ervaring op het gebied van Change Management een baanbrekend proces van, besturing en leiderschap en kennis en informatie aan te dragen die maatschappelijk veranderend werkt, wanneer deze We-conomy aanpak door bestuurders toegepast wordt. Bestuurders hebben baat bij een non-conformistische c.q. ‘out-of-the-box’ benadering en het spiegelen van (oud)gedrag, zodat zij in hun omgeving een nieuwe stroming in gang kunnen zetten en houden, die een hoger maatschappelijk verantwoordelijkheidsbesef tot gevolg heeft.    

Wat drijft ons?

• Het doorbreken van oude patronen en vanuit een collectieve intentie beweging en resultaat realiseren.
• Inzichten laten ontstaan die tot een ander maatschappijbeeld leiden, waardoor mensen kiezen voor een ander handelsrepertoire.
• Binnen de maatschappelijke kanteling een waardetoevoegende rol hebben.